ساعت 20 / 22 بعداز ظهر روز شنبه
سیزدهـم خـرداد ماه سـال 1368 لحظه وصال بـود .
قــلبـى از کار ایستـاد که میلیـونها قلــب را
بـه نور خدا و معنـویت احـیاء کرده بـود .
بــه وسیله دوربین مخفـى اى که تـوسط دوستان امــام
در بیمارستان نصب شده بـود روزهاى بیمارى و جریان عمل
و لحظه لقاى حق ضبط شده است.
وقتى که گوشه هایـى از حالات معنوى و آرامـش امام
در ایـن ایـام از تلویزیون پخـش شـد
غوغایى در دلها بر افکند
که وصف آن جــز با بودن در آن فضا ممکـن نیست .
لبها دائمـا به ذکـر خـدا در حـرکت بود.
در آخرین شب زندگى و در حالى که چند عمل
جراحى سخت و طولانى درسن 87 سالگى تحمل کرده بود
و در حالیکه چندیـن سرم به دستهاى مبارکـش وصل بـود
نافله شب مى خـواند و قـرآن تلاوت مـى کرد .
در ساعات آخر , طمانینه و آرامشى ملکـوتـى داشـت
و مـرتبا شـهادت بـه وحـدانیت خـدا و رسالت پیـامبـر
اکرم (ص) را زمـزمه مـى کـرد و بـا چنیـن حــالتى بـود
که روحـش به ملکـوت اعلى پرواز کرد .
وقتى که خبر رحلت امــام منتشر شـد ,
گـویـى زله اى عظیـم رخ داده است ,
بغضها تـرکیـد و سرتاسر ایران
و همـه کانـونهایـى کـه در جـهان
بـا نام و پیام امام خمینـى آشـنا بـودنـد
یــکپارچه گـریستند و بـر سر و سینه زدنـد .
هیچ قلـم و بیـانـى قـادر نیست ابعاد حـادثه را
و امواج احساسات غیر قابل کنترل مردم را
در آن روزها تـوصیف کند.
درباره این سایت